حسادت، چشم و همچشمی و رقابت بد که موضوع بسیاری از اوپراها و موسیقیهای کلاسیک جهان هستند، اکنون به عنوان عواملی معرفی شدهاند که عمر سازندگان این آثار موسیقی مشهور جهانی را کوتاهتر ساختهاند.
براساس گزارش تلگراف، نتایج مطالعهای جدید نشان میدهد استرس ناشی از رقابت با دیگر آهنگسازان هم عصر که در همسایگی یکدیگر زندگی میکردهاند، منجر به مرگ زودرس آنها میشدهاست. به گفته محققان رقابتهایی که در اثر حضور یک آهنگساز در شهر آهنگسازی دیگر ایجاد میشده است، دوسال از طول عمر آهنگسازان میکاستهاست. محققان با بررسی اطلاعات مربوط به ۱۴۴ آهنگساز قرن نوزدهم میلادی به این نتایج دست یافتهاند.
این رقابتها گاه بسیار شدید بودهاند، برای مثال برسر استفاده از سالنهای کنسرت رقابت در حد کشمکش بوده و شکست در چنین نبردی باعث شده تا موریس راول دچار افسردگی شدید و حمله عصبی شود. وی پس از آنکه باله معروفش به واسطه اجرای زودتر کنسرت کلود دبوسی،توسط تماشاچیان نادیده گرفتهشد، به ضعف اعصاب مبتلا شد. به گفته محققان دانشگاه جنوب دانمارک که این پژوهش را انجام دادهاند، رقابت بر طول عمر اثری منفی و شدید دارد. به گفته محققان تمرکز نوابغ در یک منطقه بر سلامت آنها اثری معکوس داشتهاست، زیرا این افراد برای محقق ساختن آرمانهای خود همواره درگیر تنشهای روانی شدید بودهاند.
دانشمندان براساس نتایج به دست آورده میگویند اضطراب این افراد زمانی تشدید میشدهاست که یکی از رقبای آنها در شهر آنها زندگی میکردهاست. همچنین محدودیت در دسترسی به سالنهای کنسرت در شهرهایی که آهنگسازهای بزرگ در آن سکونت داشتند نیز یکی از عوامل بزرگ تشدید استرس در آهنگسازان آن دوران بودهاست. دسته بندی آهنگسازان رقیب از نظر موقعیت و زمان منجر به بروز استرس و اضطرابی میشده است که بر سلامت و زندگی این افراد تاثیرگذار بودهاست.
در اوایل قرن نوزده میلادی، بیشتر شهرهای اروپایی و آمریکای شمالی تنها یک سالن کنسرت و یک سالن اپرا داشتند و همین موضوع، دستیابی به این سالنها را میان آهنگسازان به رقابتی شدید تبدیل کردهبود. انتظارات برآورده نشده و کمبود شهرت نسبت به همدورهایها از دیگر عوامل استرسزا در میان دستهای از آهنگسازان بسیار حرفهای آن دوره به شمار میروند، عواملی که دستیابی به موفقیت و شهرت را برای آنها دشوارتر میساختهاست.
اطلاعاتی که دانشمندان آنها را بررسی کردند به میانگین تعداد آهنگسازانی که در قرن نوزدهم میلادی در یک زمان و یک مکان زندگی میکردهاند، مدت زمانی که هر آهنگساز در یک شهر زندگی کردهاست، بزرگی گروه همتایان آهنگساز، و کیفیت کار آنها براساس شاخص های کیفی تعلق داشت. نتایج این بررسیها نشان داد ۱۱٫۶ درصد از آهنگسازان آن دوره در زمانی مشخص در مکانی مشابه زندگی میکردهاند.
این افراد ۲۲ درصد از طول عمر خود را در یکی از دستههای اصلی، پاریس یا وین زندگی کردهاند. اما تعداد آهنگسازانی که در یک شهر زندگی میکردهاند،با افزوده شدن شهرهای لندن، مسکو و برلین به ۳۰ درصد افزایش مییابد. به گفته دانشمندان میانگین کاهش طول عمر آهنگسازان ساکن در پاریس و وین که متشکل از ۳۸ نفر بودند ۶ ماه بودهاست. حضور یک آهنگساز جدید در شهر سکونت آهنگسازی دیگر نیز به صورت میانگین ۲٫۲ سال از میزان طول عمر کاستهاست. افزایش یک درصدی در جمعیت آهنگسازان نیز با کاهش ۷٫۲ هفتهای طول عمر آنها در ارتباط است.
همچنین محققان میگویند افزایش یک درصدی در جمعیت آهنگسازانی که در شهری مشابه یا یک آهنگساز دیگر زندگی میکردهاند، منجر به کاهش یکساله طول عمر آن آهنگساز شدهاست. دانشمندان معتقدند زندگینامههای به جا مانده از این آهنگسازان میتواند از نتایج این پژوهش پشتیبانی کند. برای مثال واگنر همواره از رقیب اپرایی خود، برلیوز انتقاد میکرده که نه او را تشویق و نه ناامید میکند. گفته میشود برلویز در بیشتر مدت زندگی خود از واگنر و شهرت وی که همواره آرزویش را داشت، دوری میکردهاست.
رقابت نزدیک همچنین دوستان نزدیک را به رقیبان سرسخت تبدیل کردهاست. شوپن و لیتز که زمانی دوستانی بسیار صمیمی بودند به واسطه طبیعت رقابتی شهری که در آن سکونت داشتند، با یکدیگر دشمن شدند و رابطه دوستانه آنها به رابطهای ناخوشایند تبدیل شد. محققان دانمارکی میگویند نتایج این پژوهش نشان میدهد رقابت شدید، جدا از فواید اقتصادی شناخته شدهای که دارد، بر سلامت افراد اثرات منفی به جا میگذارد (همشهری آنلاین).
Stress caused by bitter rivalry led to premature deaths of leading 19th century composers, study suggests, The Telegraph